Το Παρίσι στις φλόγες. Κίτρινα Γιλέκα: «Μακρόν Παραιτήσου!»

Αυτό που ξεκίνησε ως διαμαρτυρία για την τιμή της βενζίνης έχει μετατραπεί τώρα σε ένα μαζικό κίνημα, κατά της πολιτικής της λιτότητας, και κατά των κοινωνικών ανισοτήτων. 

Τα Κίτρινα Γιλέκα φωνάζουν «Μακρόν παραιτήσου». Ο Γάλλος Πρόεδρος Emmanuel Macron, από τους χιλιάδες διαδηλωτές, αναφέρεται ως "ο πρόεδρος των πλουσίων" που δεν έχει καμία επαφή με την εργατική τάξη.

Σκηνές που θυμίζουν τον Μάη του 1968. Χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους. Οδομαχίες με την αστυνομία. Αυτοκίνητα και κτίρια πυρπολήθηκαν, οδοφράγματα και κανόνια νερού εγκαταστάθηκαν στο Παρίσι.

Ο Μακρόν, στην αρχή αδιάλλακτος, λυγίζει τώρα υπό την πίεση της κοινωνικής οργής. Παρότι κατά τη διάρκεια των πρώτων συγκρούσεων, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος διαβεβαίωνε πως "η κυβέρνηση θα διατηρήσει την πορεία της", ο Γάλλος πρόεδρος ζήτησε τελικά από τον πρωθυπουργό Εντουάρ Φιλίπ να δεχτεί «τους αρχηγούς των κομμάτων που εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο καθώς και εκπροσώπους των διαδηλωτών».

Όσο περνούν οι μέρες, γίνεται σαφές ότι η αλαζονεία δεν είναι ο κατάλληλος τρόπος για να αντιμετωπιστούν τα Κίτρινα Γιλέκα. Το Γαλλικό Πρακτορείο μετέδωσε:  
«Μυρίζει επανάσταση: Από την Οπερά στη λεωφόρο Φος, περνώντας από την οδό Ριβολί και τη λεωφόρο Οσμάν, αρκετές κοσμοπολίτικες συνοικίες του Παρισιού έγιναν θέατρο σκηνών αντάρτικου πόλης».

Δεν χωράει αμφιβολία ότι η προεδρία Μακρόν κλυδωνίζεται από τις σφοδρότερες ίσως κοινωνικές ταραχές που έχει βιώσει η Γαλλία από τη δεκαετία του 1960. Η αδέσποτη εξέγερση, στην οποία συμμετέχουν χωρίς ιδεολογικό και πολύ περισσότερο κομματικό πρόσημο από αριστεριστές μέχρι ψηφοφόροι της Μαρί Λεπέν υποτιμήθηκε αρχικά από την κυβέρνηση, όταν ξεκίνησε αυθόρμητα από το Διαδίκτυο και τα σόσιαλ μίντια στις αρχές του Νοέμβρη.

 Τα τελευταία 24ωρα, η διαμαρτυρία έχει λάβει διαστάσεις εξέγερσης. Μέχρι στιγμής καμία προσωπικότητα, κόμμα ή συνδικάτο δεν έχει καπελώσει το κίνημα. Κάθε λογής πολίτες βγαίνουν στους δρόμους, κινητοποιούνται μοιράζοντας ενημερωτικά φυλλάδια και συμμετέχουν στις διαδηλώσεις. Το κίνημα είναι ευέλικτο, χωρίς δομή και ηγεσία, και εξαπλώνεται σαν πυρκαγιά στο εύφλεκτο Παρίσι.