Αλέξης Γρηγορόπουλος- Είχε Όνειρα για έναν καλύτερο Κόσμο

Δέκα χρόνια πέρασαν από την δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, όταν ο ειδικός φρουρός της ελληνικής αστυνομίας, Επαμεινώνδας Κορκονέας, του έκοψε την ζωή με μια σφαίρα. 

Η δολοφονία του νεαρού μαθητή το βράδυ του Σαββάτου της 6ης Δεκεμβρίου 2008 στο κέντρο της Αθήνας, προκάλεσε τεράστιες αντιδράσεις από πολίτες σε όλες τις μεγάλες ελληνικές πόλεις, που έλαβαν χαρακτήρα εξέγερσης. Το τραγικό συμβάν, ήταν μια σφαίρα και για την δημοκρατία. Πολλοί, δεν ικανοποιήθηκαν από την τιμωρία που η πολιτεία επέβαλλε στον δολοφόνο. Ήταν μικρή, είπαν. Όμως το θέμα δεν είναι τόσο να τιμωρήσουμε έναν δολοφόνο, όσο να εξαλείψουμε την νοοτροπία που γεννά δολοφόνους. Τι έκανε η πολιτεία γι αυτό; Ποια είναι η κρισάρα στο αστυνομικό σώμα, που εμποδίζει να εισχωρούν εκεί, οι διάφοροι Κορκονέες; Ποια είναι τα μαθήματα σωστής αστυνομικής συμπεριφοράς, ώστε να μην βλέπουμε –ακόμη και σήμερα- αστυνομικούς να ξυλοφορτώνουν έναν ετοιμοθάνατο Ζακ; 
Ο τότε Υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος (και σημερινός Πρόεδρος Δημοκρατίας), με δήλωσή του στη Βουλή. (11/12/2008) είπε «Πρόκειται για μία δολοφονική πράξη. Η περίπτωση του κατηγορουμένου θα πρέπει να διδάσκεται στις αστυνομικές ακαδημίες ως παράδειγμα προς αποφυγή».

Έγιναν λοιπόν, αυτά τα μαθήματα; Διδάχτηκαν οι αστυνομικές ακαδημίες;

Θέλουμε μια αστυνομία, που να κατανοεί την νεανική αμφισβήτηση, να κατανοεί την διαφορετικότητα, να εμφορείται από Αγάπη για τον πολίτη, να σέβεται τα δικαιώματα. Θέλουμε αστυνομικούς, όχι μπάτσους.