Πριν όμως ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού, στραφεί στους καλλιτέχνες του εξωτερικού, θα έπρεπε να στραφεί στους εγχώριους καλλιτέχνες της πρωτοπορίας. Και αυτό, αμφιβάλλουμε αν έχει σκοπό (ή και αν μπορεί) να το κάνει. Δεν θέλουμε έναν Πολιτισμό χωρίς το Μαρούσι, γιατί τότε θα έχουμε ένα Μαρούσι χωρίς Πολιτισμό.
«Η αποψινή βραδιά αποτελεί μία μικρή γεύση από τα πολιτιστικά δρώμενα και τις συνεργασίες που πρόκειται να παρουσιάσουμε στο Μαρούσι» είπε ο Γιάννης Νικολαράκος.
Τι σημαίνει αυτό; Αν η συναυλία με τους Κορεάτες αποτελεί «μια μικρή γεύση» από τα επόμενα «πολιτιστικά δρώμενα», αναρωτιόμαστε στη συνέχεια, τι θα δούμε...Ινδούς, Ιάπωνες; Κινέζους; Ή μήπως αυτό εξαρτάται από τις "συνεργασίες" που έχει προγραμματίσει ο Νικολαράκος;
Καμία πόλη δεν αναπτύχθηκε πολιτιστικά, όταν δεν στηρίχθηκε και δεν ανάδειξε μέσα από έναν στρατηγικό σχεδιασμό, πρώτα τους δικούς της καλλιτέχνες. Το Λονδίνο δεν θα είχε δημιουργήσει το φαινόμενο Swinging London αν δεν στηριζόταν στην Τέχνη της πρωτοπορίας που υπήρχε στην πόλη. Κατ ανάλογο τρόπο, Swinging Marousi δεν γίνεται με καλλιτέχνες από την Κορέα.
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία, ότι και οι επόμενες εκδηλώσεις (μέσα από "συνεργασίες") που θα μας παρουσιάσει ο Γιάννης Νικολαράκος, θα ευνοούν το δικό του προφίλ στην μελλοντική διεκδίκηση του Δημαρχιακού Θώκου. Είναι γνωστό ότι η προεκλογική περίοδος αρχίζει αμέσως μετά τις εκλογές.
Η αμφιβολία μας είναι, αν οι εκδηλώσεις αυτές ωφελήσουν τον Δήμο, αν δηλαδή αναδείξουν τους καλλιτέχνες που ζουν στο Μαρούσι ή έστω τους υπερτοπικούς, που παραστέκονται και δεν είναι απλώς περαστικοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου