ΑΝΝΑ: Το μπλουζάκι αυτό είναι της μαμάς μου. Της το πήρα από το Βερολίνο όταν ήρθε να με επισκεφθεί στο πρώτο της ταξίδι στο εξωτερικό. Μου το έδωσε αστειευόμενη για να πάει καλά η φωτογράφηση. Εξάλλου είναι τουριστικό. Το Μαρούσι, που είναι ο τόπος που με γέννησε και με μεγάλωσε, το «φοράω» πάντα στην καρδιά μου. Πρέπει να ακούσεις τους ξένους φίλους μου να σου λένε «Μαρουσάρα»!
ΑΝΝΑ: Λοιπόν ακόμα δεν έχω συγκεντρώσει όλες τις σκέψεις μου για το Βερολίνο. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά, είναι ότι πρόκειται για μια ιδιαίτερη πόλη, δεν είναι Γερμανία όπως πολλοί θα σου παραδεχτούν. Στα θετικά μπορώ να σου πω ότι είναι η πιο “citizen-friendly” πόλη που έχω επισκεφθεί. Πας ολομόναχος και προσαρμόζεσαι, γιατί σε βοηθάει το ίδιο το περιβάλλον. Τα ΜΜΜ λειτουργούν άψογα, υπάρχει πρόσβαση σε κάποιο από αυτά, όπου και να είσαι, ό,τι ώρα και να είναι και τα ωράρια τηρούνται με ακρίβεια δευτερολέπτου. Γι αυτό και οι Βερολινέζοι δε χρησιμοποιούν τα αυτοκίνητά τους για μικρές αποστάσεις. Το ίδιο προσβάσιμα είναι και τα σούπετ μάρκετ. Είναι επίσης μια πόλη χαλαρή, δεν υπάρχει κριτική. Ο καθένας μπορεί να κυκλοφορήσει όπως θέλει, να εκφραστεί και να αναπτύξει την προσωπικότητά του. Με λίγα λόγια κανείς δεν κοιτάει τι κάνει ή πώς είναι ο διπλανός. Μαθαίνεις αναπόφευκτα να ζεις με όλες τις ομάδες ανθρώπων ανεξαρτήτου προελεύσεως, γένους, ιδεολογικού προσανατολισμού. Θα σου φανεί περίεργο, αλλά το αίσθημα της ασφάλειας είναι επίσης ιδιαίτερα ανεπτυγμένο, ο κόσμος την καλοδέχεται την τάξη και τα όργανα αυτής δε δρουν καταχρηστικά. Μιλάμε επίσης για μια εντελώς προσιτή οικονομικά πόλη. Αυτό που είναι στενόχωρο λόγω της υπερβολικής μετανάστευσης είναι η γκετοποίηση κάποιων περιοχών – και αυτό είναι αρνητικό και για τους ίδιους τους ανθρώπους οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις δε μπορούν να ενσωματωθούν στην ευρύτερη κοινωνία. Η αγορά ακινήτων είναι επίσης τραγελαφική – η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να βρεις σπίτι: όχι να βρεις ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ σπίτι, αλλά σπίτι γενικότερα. Τα περισσότερα δε στην κατάσταση που βρίσκονται δε θα τα ενοικίαζε κανείς στην Ελλάδα αντίστοιχα. Ως γνήσια Ελληνίδα θα αναφέρω επίσης ως αρνητική εμπειρία το φαγητό – κακή ποιότητα προϊόντων και περιορισμένες επιλογές ειδικότερα για άτομα που έχουν συνηθίσει στην μεσογειακή κουζίνα.
ΜΑΡΟΥΣΙ: Είσαι Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Αμαρουσίου. Τι θα ψήφιζες, αν στο ΔΣ του Δήμου, ερχόταν πρόταση να γίνει εκδήλωση για ένα σημαντικό πρόσωπο της Αριστεράς; Για παράδειγμα, μια τιμητική βραδιά για τον Γιάννη Ρίτσο.
ΑΝΝΑ: Δεν τίθεται κανένα δίλημμα εδώ. Ο ρόλος μου δεν είναι να κρίνω ή να αμφισβητώ την αξία κανενός. Σε κάποιες περιόδους της ελληνικής ιστορίας άνθρωποι τόσο με δεξιές όσο και με αριστερές καταβολές τίμησαν την Ελλάδα. Εγώ έτυχε να διαμορφώσω τη συγκεκριμένη ιδεολογία μεγαλώνοντας. Φέρω επίσης τον τιμητικό τίτλο του Προέδρου τοπικής ΟΝΝΕΔ. Είναι χρέος μου όμως να παραμένω αντικειμενική και να παράγω πολιτική – ουσιαστικά και με ανιδιοτέλεια. Μία από τις καλύτερές μου φίλες είναι αριστερή. Και είμαι περήφανη που ξέρει γιατί είναι και το στηρίζει σε όλη της τη ζωή. Το ζήτημα δεν είναι από πού προέρχεσαι, αλλά το να γνωρίζεις ΓΙΑΤΙ ακολουθείς αυτήν την επιλογή και να τη στηρίζεις με πάθος. Επομένως θα έπραττα ό,τι θα περίμενα και οι άλλοι να πράξουν. Το Μαρούσι είναι για όλους και θα τους σέβεται όλους.
ΜΑΡΟΥΣΙ: Πες μου ποιο είναι το όραμά σου για το Μαρούσι, αλλά και σε ποιον τομέα θα ήθελες να προσφέρεις
ΑΝΝΑ: Το όραμά μου είναι να γίνει το Μαρούσι ο πιο ανεπτυγμένος Δήμος της Αθήνας. Ένας δήμος που θα αξιοποιήσει όλες του τις δυνατότητες, το κέντρο των Βορείων Προαστίων. Μια πόλη στην οποία ο πολίτης θα κινείται και θα εργάζεται άνετα, αλλά και θα επιλέγει για τη διασκέδαση και εξυπηρέτησή του. Μια πόλη ίσων ευκαιριών όπου θα είναι πρότυπο για τις κοινωνικές της παροχές, για τις υποδομές, για τον τρόπο σύνδεσής της με τους νέους και τις ευπαθείς ομάδες. Θέλω στο Μαρούσι ο πολίτης να προτείνει, να ακούγεται η φωνή του. Θέλω τέλος να αξιοποιηθεί κάθε δυνατότητά του από άκρη σε άκρη, να συνδεθεί με την καινοτομία, να παραδειγματιστεί από άλλους ευρωπαϊκούς δήμους. Γι αυτό και τα τρία μότο μου, οι τρεις προτεραιότητές μου είναι «Πρώτα ο πολίτης», «η νεολαία μπροστά» και «πάμε Ευρώπη». Προσωπικά, με σεβασμό στους πολίτες που θα με στηρίξουν με την ψήφο τους και στον επικεφαλής που θα κρίνει τη μετέπειτα αξιοποίησή μου, θα ήθελα να ασχοληθώ με τα διεθνή θέματα του Δήμου. Την αξιοποίηση των κονδυλίων αλλά βασικά με την αδελφοποίηση του Αμαρουσίου με άλλες πόλεις του εξωτερικού: γιατί το Μαρούσι ΕΙΝΑΙ ένας ευρωπαϊκός δήμος και μπορεί να πάρει και να δώσει πολλά.
ΑΝΝΑ: Σαφέστατα και όχι. Ο άνθρωπος που ασχολείται όμως με την πολιτική σε οποιοδήποτε επίπεδο έχει θέλοντας και μη ιδεολογικό προσανατολισμό. Εγώ δεν αρνήθηκα ποτέ το δικό μου. Θα ήταν ανέντιμο τόσο προς τους πολίτες όσο και ως προς την παράταξη που μου έκανε την τιμή να την εκπροσωπώ. Αλλά σε ό,τι αφορά στα διεθνή, στην οικονομία, στην παιδεία. Τα χρώματα δε χωρούν στις τοπικές κοινωνίες. Εγώ είμαι πέραν της ΟΝΝΕΔ ένας πολιτικός επιστήμων, νέος άνθρωπος, εργαζόμενη και γυναίκα. Έχω πάθος για προσφορά, γνωρίζω το Μαρούσι, τις παθογένειες και τα πλεονεκτήματά του και μοναδικός μου στόχος είναι να ακούσω τον πολίτη και να δουλέψω. Δεν είμαι τίποτα παραπάνω από μια Μαρουσιώτισσα που αυτή τη στιγμή αποφασίζω να εκπροσωπήσω περισσότερους Μαρουσιώτες.
ΜΑΡΟΥΣΙ: Τι είδος μουσική ακούς; Πες μου τρία αγαπημένα σου τραγούδια.
ΑΝΝΑ: Μου αρέσει η έντεχνη, αλλά ακούω τα κομμάτια με τα οποία θα ταυτιστώ εκείνη την περίοδο. Η μουσική εκφράζει συναισθήματα. Θα ακούσω και τζαζ και τώρα τελευταία deep house. Με κάνει να ξεφεύγω. Τρία αγαπημένα κομμάτια θα πω το «Killing me softly» (fugees), το «Σύνορα η αγάπη δε γνωρίζει» με τη Μαρινέλλα, και για αυτήν την περίοδο το «Holding on» του Pascal Junior απλά με ταξιδεύει. Οι λάτρεις του house θα με καταλάβουν.
ΜΑΡΟΥΣΙ: Και τρία αγαπημένα βιβλία;
ΑΝΝΑ: Βιβλία διαβάζω αλλά δε θα σου πω την κλασσική απάντηση, ότι κάθε βράδυ χώνομαι με τα μούτρα και είμαι βιβλιοφάγος γιατί αυτό ταιριάζει στο προφίλ ενός ανθρώπου που πρέπει να αποτελέσει πρότυπο. Για να διαβάσω πρέπει να έχω καθαρό μυαλό, να βρίσκομαι σε μια σχετικά πιο χαλαρή περίοδο της ζωής μου και αυτήν την περίοδο σκέφτομαι πολύ και διαβάζω πολύ λόγω του μεταπτυχιακού. Άρα τα εξωσχολικά περιορίζονται. Παρά ταύτα τρία αγαπημένα είναι «Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι» του Όσκαρ Γουάιλντ, «Το άρωμα» του Πάτρικ Ζίσκιντ και «Η δίκη» του Κάφκα.
ΜΑΡΟΥΣΙ:Είσαι μόλις 24 ετών. Από τη μια έχεις το νεανικό ενθουσιασμό και την όρεξη να προσφέρεις. Από την άλλη όμως, σου λείπει η πείρα. Τι να μετρήσει πιο πολύ λοιπόν ο δημότης; Τον ενθουσιασμό της νεότητας ή την πείρα της μεγαλύτερης ηλικίας;
ΑΝΝΑ: Ο πολίτης οφείλει να τα μετρήσει και τα δύο. Το δημοτικό συμβούλιο πρέπει να αποτελέσει κράμα όλων των ηλικιών και ομάδων. Πρέπει, όμως να υπάρξει μια κάποια ανανέωση. Για μένα είναι η 2η φορά που συμμετέχω στις δημοτικές εκλογές του Αμαρουσίου, εργάζομαι και σε λίγο θα έχω και μεταπτυχιακό τίτλο. Έχω την εμπειρία που χρειάζεται ένας νέος άνθρωπος να δώσει στον πιο πεπειραμένο για να βγει ένα σωστό - και προσαρμοζόμενο στα δεδομένα της εποχής – αποτέλεσμα.
ΜΑΡΟΥΣΙ: Ποια είναι η άποψή σου για τον καινούργιο εκλογικό νόμο;
ΑΝΝΑ: Ο νέος εκλογικός νόμος θα προκαλέσει σύγχυση. Είναι ένας πρόχειρος νόμος και πολύ φοβάμαι ότι σε αρκετές των περιπτώσεων θα παραλύσει τα δημοτικά συμβούλια. Προκειμένου να πιάσουν το εκλογικό μέτρο, συνδυασμοί θα ξεφυτρώνουν διαρκώς σε όλους τους δήμους. Ο πλουραλισμός είναι πάντα θετικός αλλά το διακύβευμα είναι η δυνατότητα διακυβέρνησης και η παραγωγή πολιτικής. Εδώ βέβαια θα φανούν και οι προθέσεις συνεργασίας των δημοτικών ομάδων.
ΜΑΡΟΥΣΙ: Ποιο νομίζεις ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στο Μαρούσι : α-ανεργία β-λακούβες/πεζοδρόμια γ-κυκλοφοριακό δ-αντιπλημμυρικά έργα ε-πολιτισμός στ- ψυχαγωγία δημοτών ζ-ΤΑΙΠΕΔ
ΑΝΝΑ: Μπορώ να πω με σιγουριά ότι βασικό πρόβλημα είναι η ανεργία. Μικρές επιχειρήσεις κλείνουν. Οφείλουμε να φέρουμε αυτές τις επιχειρήσεις πίσω, να δώσουμε κίνητρο στο μικρομεσαίο να συνεχίσει την προσπάθειά του και να συνδέσουμε όλες αυτές τις θέσεις εργασίας με το εργατικό δυναμικό του Αμαρουσίου. Τα όμβρια είναι σαφώς ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα.
Η Άννα Ζαχαριάδου, γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου του 1994 στο Μαρούσι. Το 2012 αποφοίτησε από το 4ο ΓΕΛ Αμαρουσίου, και στη συνέχεια φοίτησε στο Πολιτικό τμήμα της Νομικής Σχολής Αθηνών. Το 2017 έλαβε τον πτυχιακό τίτλο του πολιτικού επιστήμονα και ένα χρόνο αργότερα έγινε δεκτή στο μεταπτυχιακό τμήμα των πανεπιστήμιων του Πότσνταμ της Γερμανίας και του Δουβλίνου της Ιρλανδίας με αντικείμενο τις “Διεθνείς Σπουδές Πολέμου”. Εκτός από ελληνικά, μιλάει αγγλικά, γερμανικά και γαλλικά. Είναι η πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Αμαρουσίου, από το Μάιο του 2016 και μέλος της Γραμματείας Διεθνών Σχέσεών της από το 2015, και έχει συμμετάσχει σε πολλά ευρωπαϊκά και διεθνή συνέδρια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Συμμετέχει επίσης στον Τομέα Εξωτερικών της ΝΔ. Ήταν για πρώτη φορά υποψήφια, το 2014, με το συνδυασμό του Γιώργου Πατούλη “Μαρούσι ανθρώπινη πόλη”. Εργάζεται ως ιδιωτική υπάλληλος σε αεροπορική εταιρεία.
Credits - Όλες οι φωτογραφίες ΜΑΡΟΥΣΙ Ανεξάρτητο Παρατηρητήριο 2019
Πραγματι, το Βερολινο ειναι η πιο φιλελευθερη πολη τοθ κοσμου. Θα ηθελα, ομως, να υπερασπιστω την κουζινα του,η οποια ειναι πολυποικιλη, με ολα τα διεθνη ρεστοραν.
ΑπάντησηΔιαγραφή