Πώς έφυγαν από το Μαρούσι το Μετάλλιο και το Σκουφί του Σπύρου Λούη

Το Μετάλλιο (φωτο), τώρα βρίσκεται στο Μουσείο του Μαραθώνα. Ελπίζουμε πως ο νέος Δήμαρχος του Μαρουσιού, θα κάνει τις απαραίτητες ενέργειες, ώστε το Μετάλλιο, να επιστρέψει εκεί που ανήκει, δηλαδή στο Μαρούσι. Οι Μαρουσιώτες θεωρούν απαράδεκτο, που δεν έχουν τίποτα, από τα εθνικά κειμήλια που άφησε στον τόπο τους, εκεί όπου γεννήθηκε, έζησε και άφησε την τελευταία του πνοή, ο ένδοξος Μαραθωνοδρόμος.

Για χρόνια, ο Σπύρος Λούης (φωτο), ο εγγονός και συνονόματος του θρυλικού Μαραθωνοδρόμου, φώναζε, ότι το Μετάλλιο του παππού του, πρέπει να πάει στο Μουσείο του Δήμου Αμαρουσίου. Έβγαινε ο άνθρωπος στα κανάλια και φώναζε. Τα έλεγε και στην Δημαρχιακή Αρχή του Αμαρουσίου. Κανένας δεν τον άκουγε όμως.  

Φωτο: Ο πρώην Δήμαρχος Μαραθώνα Σπύρος Ζαγάρης, όταν έδειχνε περιχαρής το Μετάλλιο του Σπύρου Λούη.

Τελικά, το 2008, βρέθηκε κάποιος, που ενδιαφέρθηκε για την τύχη του ανεκτίμητου, Μεταλλίου. Ο τότε Δήμαρχος Μαραθώνα, Σπύρος Ζαγάρης, ο οποίος το πρόσθεσε στα εκθέματα του Μουσείου Μαραθώνα.

Πού ήταν πριν το Μετάλλιο; Καταχωνιασμένο σε ένα συρτάρι κάπου σε ένα γραφείο της Γραμματείας Αθλητισμού. Παραπεταμένο σαν άχρηστο αντικείμενο, ντροπιασμένο από την κατάντια του, εκεί όπου το καταδίκασαν οι «υπεύθυνοι» της Πολιτείας, κινδύνευε από τον οποιονδήποτε που θα το έβαζε στο μάτι για να το κλέψει. Ευτυχώς το διέσωσε από κλοπή, η πρωταθλήτρια Μαρία Πολύζου και αφού αδιαφορούσαν οι "φωστήρες" της Δημαρχιακής Αρχής του Μαρουσιού, το Μετάλλιο κατέληξε εκεί που το δέχτηκαν και το τίμησαν, στον Δήμο του Μαραθώνα.

Και όχι μόνο το Μετάλλιο, αλλά και το Σκουφί του Λούη, πήγε στον Μαραθώνα. Όμως, και το Μετάλλιο, και το Σκουφί, και ό,τι άλλο από τον Λούη, είναι τώρα στον Μαραθώνα, όλα αυτά, ανήκουν στο Μαρούσι. Στο Μαρούσι γεννήθηκε το 1872, ο Σπύρος Λούης. Στο Μαρούσι έζησε και άφησε την τελευταία του πνοή, αυτός ο πρώτος σύγχρονος Ολυμπιονίκης του Μαραθωνίου Δρόμου.