Το εκκλησιαστικό περιεχόμενο της Πρωτοχρονιάς (Περιτομή του Χριστού και Μνήμη του Αγίου Βασιλείου) λίγο υπολογίζεται στον εορτασμό της. Κυριαρχεί της Τύχης το κυνηγητό, δηλαδή η εορταστική (και μαγική) μετάβαση από την Παραμονή στην Πρώτη Ημέρα.
Στις κρίσιμες ώρες αυτής της μετάβασης, ο λαός, προσπαθεί να αλλάξει τη μοίρα του, να προσελκύσει ένα καινούργιο κόσμο καλύτερο, από τούτο τον άχαρο, όπου ζει και βασανίζεται. Το τελετουργικό κόψιμο της βασιλόπιτας, αποτελεί συμβολική πράξη μιας επιθυμητής ασφαλούς μετάβασης από τον παλιό χρόνο στο νέο. Στο δείπνο της Παραμονής, ο νοικοκύρης ή ο σεβαστότερος του τραπεζιού, όρθιος, πρωτοσταυρώνει με το μαχαίρι την πίτα κι ύστερα, προχωρώντας κυκλικά προς τα δεξιά, κόβει τα κομμάτια.
Αυτός που θα βρει το «φλουρί» θεωρείται ο τυχερός της χρονιάς, αφού η Τύχη, έχει δείξει σε αυτόν την προτίμησή της.
Τύχη! Μια θεότητα σοβαρή, πλούσια και χαρούμενη. Είναι μακριά από εμάς, αλλά πιστεύομε πως μπορούμε να την προσελκύσουμε αν την ζητήσουμε με επιμονή, αν την κυνηγήσουμε με εξυπνάδα. Ο λαός, αναζητεί τα τερτίπια του κυνηγητού της Τύχης, τα μυστικά για το κάλεσμα και τη φιλία της.
«Εδώ τα καλά γούρια!» φωνάζουν οι μικροπωλητές, δείχνοντας κρεμμύδες και ρόδια, που έχουν στους πάγκους τους, τυλιγμένα με σελοφάν, σε κόκκινο ευετηρικό χρώμα (γούρικο). Και το ρόδι, εξηγείται σύμφωνα με την ομοιοπαθητική παρετυμολόγηση, να πάνε όλα ρόδινα. Όμως η κρεμμύδα, είναι δύσκολο να εξηγηθεί, γιατί φέρνει γούρι. Με κάτι τέτοια, άραγε, ξεγελιέται η Τύχη, να έρθει κοντά μας; Χλωμό. Όμως, ο λαός το πιστεύει και είναι αισιόδοξος, έως αφελής, σαν μικροπαίδι.
Τι κι αν η φτώχεια και η μιζέρια στρογγυλοκάθονται σπίτι του; Τι κι αν «σωτήρες» διάφοροι τον ξεγέλασαν; Τι κι αν η ανεργία θερίζει αλύπητα κι αυτόν κι εκείνους που του έκαναν «ποδαρικό» τα προηγούμενα χρόνια; Ο λαός, δεν σκέφτεται αυτές τις αναποδιές. Κι αν τις σκεφτεί, τις χρεώνει στον παλιό χρόνο, τον «γρουσούζη» κι «αγύριστο».
Αυτή τη χρονιά, είναι ο καιρός, να πάρουμε τη μοίρα στα χέρια μας. Πέρα από τις κρεμμύδες, υπάρχει η ψήφος μας. Το 2019, είναι μία χρονιά μετάβασης. Στο χέρι μας είναι να επιλέξουμε το πού θα μεταβούμε. Χρόνια Πολλά.
Στις κρίσιμες ώρες αυτής της μετάβασης, ο λαός, προσπαθεί να αλλάξει τη μοίρα του, να προσελκύσει ένα καινούργιο κόσμο καλύτερο, από τούτο τον άχαρο, όπου ζει και βασανίζεται. Το τελετουργικό κόψιμο της βασιλόπιτας, αποτελεί συμβολική πράξη μιας επιθυμητής ασφαλούς μετάβασης από τον παλιό χρόνο στο νέο. Στο δείπνο της Παραμονής, ο νοικοκύρης ή ο σεβαστότερος του τραπεζιού, όρθιος, πρωτοσταυρώνει με το μαχαίρι την πίτα κι ύστερα, προχωρώντας κυκλικά προς τα δεξιά, κόβει τα κομμάτια.
Αυτός που θα βρει το «φλουρί» θεωρείται ο τυχερός της χρονιάς, αφού η Τύχη, έχει δείξει σε αυτόν την προτίμησή της.
Τύχη! Μια θεότητα σοβαρή, πλούσια και χαρούμενη. Είναι μακριά από εμάς, αλλά πιστεύομε πως μπορούμε να την προσελκύσουμε αν την ζητήσουμε με επιμονή, αν την κυνηγήσουμε με εξυπνάδα. Ο λαός, αναζητεί τα τερτίπια του κυνηγητού της Τύχης, τα μυστικά για το κάλεσμα και τη φιλία της.
«Εδώ τα καλά γούρια!» φωνάζουν οι μικροπωλητές, δείχνοντας κρεμμύδες και ρόδια, που έχουν στους πάγκους τους, τυλιγμένα με σελοφάν, σε κόκκινο ευετηρικό χρώμα (γούρικο). Και το ρόδι, εξηγείται σύμφωνα με την ομοιοπαθητική παρετυμολόγηση, να πάνε όλα ρόδινα. Όμως η κρεμμύδα, είναι δύσκολο να εξηγηθεί, γιατί φέρνει γούρι. Με κάτι τέτοια, άραγε, ξεγελιέται η Τύχη, να έρθει κοντά μας; Χλωμό. Όμως, ο λαός το πιστεύει και είναι αισιόδοξος, έως αφελής, σαν μικροπαίδι.
Τι κι αν η φτώχεια και η μιζέρια στρογγυλοκάθονται σπίτι του; Τι κι αν «σωτήρες» διάφοροι τον ξεγέλασαν; Τι κι αν η ανεργία θερίζει αλύπητα κι αυτόν κι εκείνους που του έκαναν «ποδαρικό» τα προηγούμενα χρόνια; Ο λαός, δεν σκέφτεται αυτές τις αναποδιές. Κι αν τις σκεφτεί, τις χρεώνει στον παλιό χρόνο, τον «γρουσούζη» κι «αγύριστο».
Αυτή τη χρονιά, είναι ο καιρός, να πάρουμε τη μοίρα στα χέρια μας. Πέρα από τις κρεμμύδες, υπάρχει η ψήφος μας. Το 2019, είναι μία χρονιά μετάβασης. Στο χέρι μας είναι να επιλέξουμε το πού θα μεταβούμε. Χρόνια Πολλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου