Η Βάσω Χατζοπούλου, είναι πολύ γνωστή και αγαπητή στην Πεύκη. Είχε εκεί κομμωτήριο για 25 χρόνια. Η περίπτωσή της, αποδεικνύει πως η κομμώτρια, μπορεί να βγάλει λεφτά, καμιά φορά περισσότερα, από έναν γιατρό, ή δικηγόρο. Αρκεί βέβαια, να αγαπά το επάγγελμα, και να έχει ταλέντο. Ακολουθεί η συνέντευξη...
-Μάθαμε πως είχατε κομμωτήριο μόνο για άντρες.
-Μάθαμε πως είχατε κομμωτήριο μόνο για άντρες.
-Ναι. Μόνο άντρες. Ό,τι καλύτερο
έχω κάνει στη ζωή μου. Οι άντρες είναι καλοί πελάτες, δεν έχουν τις ιδιότροπες
απαιτήσεις που έχουν οι γυναίκες. Σε όλη την καριέρα μου, δεν συνάντησα έναν
ιδιότροπο άντρα. Οι περισσότεροι έλεγαν «πάρε το κεφάλι μου και κούρεψτο όπως θέλεις». Ήταν άψογοι, κουβαρντάδες. Τότε, υπήρχαν και λεφτά. Έκανε ας πούμε το κούρεμα
15 ευρώ, σου αφήνανε 20.
-Πόσα χρόνια δουλέψατε;
-Το κομμωτήριο το άνοιξα το
1988, και το είχα μέχρι το 2013. Όταν το άνοιξα, μου είπανε όλοι «καλά τρελή είσαι,
με άντρες, ποιος θα’ρθει να κουρευτεί σε σένα...».
-Πού μάθατε την τέχνη;
-Εγώ ήμουνα κομμώτρια από 15
χρόνων. Στην αρχή αυτοδίδακτη. Μετά, όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με το αντρικό,
πήγα σε σχολή. Εκεί, μου είπαν «εσύ είσαι να διδάξεις, όχι να μάθεις». Είχα ταλέντο.
-Πώς τους κουρεύατε συνήθως;
-Τον άντρα τον προτιμώ με
κοντό μαλλί.
Υπήρξαν βέβαια και αυτοί, που
τους κρατούσα το μακρύ μαλλί, μια εποχή σε κάποιους έκανα και περμανάντ.
-Πού είχατε το κομμωτήριο;
-Στην Πεύκη. Σκέφτηκα να ανοίξω
κομμωτήριο, όταν πέθανε ο άντρας μου. Έμεινα με την κόρη μου, τότε 18 χρόνων ήτανε. Άνοιξα το κομμωτήριο με την Κρίστι. Γνωριστήκαμε σε επίδειξη κομμωτικής, εκείνη έμενε στο Χαλάνδρι. Αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο είναι υπέροχο άτομο και εξαιρετική κομμώτρια!
-Τώρα, κάνοντας έναν
απολογισμό, είστε ευχαριστημένη από τα χρόνια δουλειάς σας;
-Ωραία δουλειά. Ευλογία Θεού.
Το τι λεφτά έβγαλα δεν λέγεται. Έκανα τριώροφο σπίτι με το ψαλίδι και την τσατσάρα.
Βέβαια δούλευε και η κόρη μου. Πήρα και 300 χιλιάδες δάνειο αλλά το ξόφλησα. Ερχόντουσαν
από Κηφισιά από Χαλάνδρι να τους κουρέψω. Πελατεία σπέσιαλ. Όμως, τα φανταράκια,
τους παπούδες που δεν είχανε λεφτά, τους κούρευα τζάμπα. Τελείωνε η μέρα και είχα
βγάλει 600 ευρώ, λεφτά από τριχούλες, ωραία λεφτά, ευχάριστα.
-Αν ήθελε κάποια σήμερα να γίνει
κομμώτρια τι θα της λέγατε;
-Να πάει. Αν αγαπάς αυτό που
κάνεις έχεις πετύχει. Χρυσό εργαλείο είναι αυτή η τέχνη. Αν και σήμερα, δεν έχει
ο κόσμος λεφτά. Εγώ, κάθε Τρίτη, πηγαίνω στο ΚΑΠΗ της Πεύκης και κουρεύω δωρεάν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου