ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ – Το βιβλίο του Γιάννη Κολοβού/ Η Ιστορία της πανκ σκηνής στην Αθήνα

Το βιβλίο ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ (Απρόβλεπτες Εκδόσεις), αναφέρεται στην κουλτούρα, που από τον ερευνητή, ονομάζεται «υποπολιτισμός» του ελληνικού πανκ, στο διάστημα 1979-2015.

Η ερευνητική εργασία, βασίζεται:

-σε 25 μαρτυρίες (ο Κολοβός χρησιμοποιεί τον όρο «αφηγήσεις»)

-σε ΑΡΧΕΙΟ φανζίν (από το 1984)

-σε δημοσιεύματα μουσικών περιοδικών, 

-σε προηγούμενες ερευνητικές εργασίες, και

-σε τραγούδια του πανκ, που χρησιμοποιούνται για να βγουν συμπεράσματα, σχετικά με την ιδεολογία, κοινωνική συμπεριφορά κ.α

Το βιβλίο προκαλεί το ενδιαφέρον, αφού

παρουσιάζει στοιχεία πολύ αξιόλογα, και έχει καταβληθεί η  σοβαρή προσπάθεια να εξηγηθεί επιστημονικά το φαινόμενο. 

Ο Γιάννης Κολοβός, δεν είναι άσχετος με το αντικείμενο, είχε επαφή με το πανκ σε πραγματικό χρόνο, χωρίς αυτό βέβαια να είναι απαραίτητο σε μία κοινωνική και ιστορική προσέγγιση οιουδήποτε χώρου.

Υπήρξε εκδότης του ιστορικού φανζίν Β-23 (1988) και αργότερα στο Σκιές του Β-23, μέχρι το 1995.

Υπήρξε ακόμη, ο ντράμερ του συγκροτήματος, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ, εξού και ο τίτλος του βιβλίου.

Σήμερα, ο παλαιός πανκ ντραμίστας, κατέχει τον τίτλο  διδάκτορα,  από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Με μεγάλη χαρά, βλέπουμε πρόσωπα του Πανεπιστημιακού χώρου, να απασχολούνται σοβαρά με την έρευνα της κουλτούρας της ελληνικής νεολαίας.

Ο Γιάννης Κολοβός, ο Νικόλας Χρηστάκης, ο Κώστας Κατσάπης, η Έφη Αβδελά, ο Γιάννης Ζαϊμάκης, είναι μερικοί μόνο πανεπιστημιακοί, που στρέφουν την προσοχή τους στις νεανικές συμπεριφορές, με την επιστημονική σοβαρότητα, που θα έπρεπε, από καιρό  να υπάρχει και στην Ελλάδα. Στο εξωτερικό, πολλοί πανεπιστημιακοί, αφιερώνονται σε ανάλογα ερευνητικά προγράμματα, τα οποία είναι άκρως επιθυμητά από τις εκεί πολιτείες, όχι μόνο για να κατανοηθούν οι νεανικές συμπεριφορές, αλλά και για να αξιοποιηθούν σε εθνικό επίπεδο, ως πηγές ανάπτυξης. Σε αυτόν τον τομέα, δυστυχώς, εμεός έχουμε καθυστέρηση, αφού δύσκολα οι κρατικοί λειτουργοί, μπορούν να φανταστούν, το  πώς, μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη, χρησιμοποιώντας τη νεανική ενέργεια, και πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε θετικά βήματα, μέσα από την αμφισβήτηση της εφηβείας. Γι αυτό και στα Εξάρχεια, ποτέ εμείς δεν είχαμε μια Carnaby Str, και είχαμε μόνο μολότοφ.

Σχετικά με την έκδοση, ήθελα να κάνω μια παρατήρηση χωρίς να θέλω να μειώσω την αξία του βιβλίου.

Θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τις μαρτυρίες (αφηγήσεις).

Το πρόβλημα των πηγών, είναι κάτι που απασχολεί κάθε ερευνητή.

Βεβαίως και ο Κολοβός βασίζεται και σε ντοκουμέντα, αλλά έχω τη γνώμη πως δίνει μεγαλύτερη προσοχή στις 25 μαρτυρίες, που έχει ηχογραφήσει.

Το έχουμε πει και παλαιότερα: οι μαρτυρίες δεν είναι από μόνες τους ικανές, να μας δώσουν την πραγματική εικόνα. Πρέπει πάντα να συνδυάζονται με ντοκουμέντα και καμιά φορά, ακόμη και εάν διασταυρώνονται, μπορεί να αποδειχτούν παραπλανητικές, όπως αποδείχτηκε με το παράδειγμα της Ηλιακής Έκλειψης.

 Οι αφηγήσεις που γίνονται ύστερα από 35 χρόνια απέχουν πολύ για να θεωρηθούν αξιόπιστες αφού  εμπεριέχουν το σφάλμα της αλλαγής της προσωπικότητας: αυτός που τα αφηγείται δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος, έχει αλλάξει και σε αυτά που λέει, βάζει όχι τις παλιές, αλλά τις σημερινές του ιδέες. Πολλοί εξωραΐζουν τα γεγονότα, ή τα ερμηνεύουν ιδεολογικά ανάλογα με την τωρινή τους πολιτική και κοινωνική τοποθέτηση.

Υπάρχει και η απώλεια μνήμης.

Σε μια απόσταση 35 χρόνων, απλώς δεν μπορείς να θυμηθείς, τι έγινε τότε. Συνεπώς, αυτό που γράφει ο Κολοβός «δεν είναι και πολύ μακρινή η απόσταση», θα διαφωνήσουμε και θα πούμε, πως, δυστυχώς είναι.

Κάποια γεγονότα, δεν είχαν αξιολογηθεί ή συνειδητοποιηθεί, όπως έπρεπε σε πραγματικό χρόνο. Η αξιολόγηση, σε πολλά σημεία τότε δεν έγινε, και μετά αφού πέρασαν και τα χρόνια, τα σημαντικά αυτά γεγονότα, που θα πρέπει να θεωρούνται σταθμοί, δεν έμειναν ούτε καν στη μνήμη.

Χαρακτηριστικό το παράδειγμα, της συναυλίας πανκ συγκροτημάτων στο Αγρίνιο. Είναι ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα του ελληνικού πανκ, όμως σχεδόν ποτέ, δεν αναφέρεται στις σημερινές αφηγήσεις.