Νάντια Πυθαρά – Η ροκ φιλόσοφος που τα σπάει! (Συνέντευξη)

Η Νάντια Πυθαρά, front woman των Least Concern, έχει σπουδάσει Φιλοσοφία, στο Πανεπιστήμιο Πάτρας. Όπως διευκρινίζει, δεν υπάρχει επάγγελμα Φιλόσοφος, η Γνώση είναι το κέρδος. Η Νάντια, λέει «Hell is a place without Love» κι ύστερα αγκαλιάζει ...ένα παγκάκι! Η φωτογράφηση, στο Μαρούσι, στο περίφημο για τα γκραφίτι Γυμναστήριο «Σπύρος Λούης».

Η σκέψη της, ένα απαστράπτον πολύεδρο ιδεών, αν είσαι ούγκανος σε μπερδεύει. Ποιήτρια από τα δεκαπέντε της χρόνια. Ανεπάγγελτη ως Φιλόσοφος, αλλά επαγγελματίας Ηθοποιός, σε καλές παραστάσεις: Πόκα (2016), και Έγκλημα στο Cafe Noir (2017).

Το συγκρότημα της, ένα από τα καλύτερα της ροκ σκηνής της Αθήνας, πριν την Νάντια, ήταν ένα πανκ ροκ ελληνόφωνο, και χωρίς όνομα, σχήμα.

Το 2014, μπήκε η Νάντια, και τα άλλαξε όλα. Τους ονόμασε Least Concern, με έναν όρο της Βιολογίας, που σημαίνει κάθε είδος που κινδυνεύει λιγότερο να εξαφανιστεί. Μακάρι. Ακόμα, τους έπεισε για τραγούδια στην αγγλική, ενώ η ίδια λατρεύει ...την ελληνική γλώσσα! «Εδώ θα εκφράζομαι έτσι, εδώ αλλιώς». Αυτό, είναι ένα σύνηθες φαινόμενο, στον πολυεπίπεδο και ανεξήγητο κόσμο του ροκ.

Θα πρέπει να δείτε την Νάντια να τραγουδά στην σκηνή. Η κοπέλα τα σπάει. Οι Least Concern. με φωνή Νάντιας,  αν ήταν στην Αγγλία, θα γίνονταν σίγουρα, mainstream. Στην Ελλάδα, παραμένουν underground.  Ίσως, αλλάξει κάποτε η φάση ...των πλανητών (αν αλλάξει) και το ελληνικό underground, να γίνει ο αφρός, σε μια κοινωνία, που σήμερα μοιάζει με γκαζόζα ληγμένη. Πάρτε μια γεύση από Least Concern, με φωνή Νάντιας...

Watch me, watch me through this deep blue fever I've got

Watch me, watch me every Sunday in the newspaper front-line

Watch me, watch me try to stay alive

Watch me, but never lose your time

Choose me, choose me through your t-v screen that makes you happy

Choose me, choose me for your supermarket list that's filled with emptiness

Choose me every day in your life

Choose me for your Saturday night

Hug me, hug me like a doll, like a girlfriend's treasure gift

Hug me, but never stop hugging me in your fingers and

Hug me, hug me like a mother's cry

Hug me and please don't ever die

Believe me, believe every word I say, how hard I try

Believe me, believe and pray for me one more time but

Please me, please me with another try

Please me, please me with a tender goodbye

Ακολουθεί η συνέντευξη:

-Ωστε λοιπόν, είσαι Κύπρια

-Ναι. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Λευκωσία. Δεκαοκτώ χρόνων ήρθα στην Ελλάδα, για σπουδές. Γράφτηκα στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, όπου τελείωσα το Τμήμα Φιλοσοφίας.

-Τι σημαίνει να έχει σπουδάσει κάποιος Φιλοσοφία; Ποιο είναι μετά το επάγγελμα;

-Χαχαχα... έχω πάρει κλήση για παράβαση ταχύτητας, που έγραφε επάνω «Επάγγελμα: Φιλόσοφος». Επειδή με ρώτησε ο τροχονόμος «Τι σπούδασες;» και του απάντησα «Φιλοσοφία»...έγραψε επάνω στην κλήση «Επάγγελμα: Φιλόσοφος»... Δεν υπάρχει επάγγελμα που είναι άμεση συνέπεια των σπουδών.

-Τι σημαίνει λοιπόν να έχει κάποιος σπουδάσει Φιλοσοφία;

- Η γνώση είναι το κέρδος. Μελετώντας  όλα αυτά τα φιλοσοφικά συγγράμματα, σου καλλιεργείται η ικανότητα για δόμηση και αποδόμηση του λόγου, της κριτικής σκέψης και της επιχειρηματολογίας...πώς συντίθεται ένα επιχείρημα και πώς αποδομείται... και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Όχι;

-Ποιος είναι ο Φιλόσοφος που σε έχει επηρεάσει;

-Το τελευταίο που έκανα στην Σχολή, ήταν μια μελέτη πάνω στον Kierkegaard.

-Υπαρξισμός λοιπόν...

-Ναι, και μάλιστα θρησκευτικός Υπαρξισμός... λυπήθηκα που έπρεπε να φτάσω στο τέλος της Σχολής για να ανακαλύψω έναν τόσο σπουδαίο Φιλόσοφο... Οι αναφορές που έκανε στην έννοια της ύπαρξης, ο τρόπος που αντιλαμβανόταν την ζωή ή το περιβάλλον, ήταν ο τρόπος που τα αντιλαμβανόμουν κι εγώ, χωρίς να το είχα καταλάβει...ή δεν το είχα καταλάβει μέχρι που διάβασα αυτόν. Μου έκανε εντύπωση πώς ανέλυε το Μηδέν...πώς μιλούσε για την Σιωπή σαν μία υπαρξιακή κατάσταση. Όλα αυτά, με είχαν μαγέψει...τα σκεφτόμουν κι εγώ... έγραφα για το Μηδέν, για την Σιωπή, αλλά όχι σαν κοινωνική έννοια.

-Μετά την Σχολή, τι κάνεις; Είναι τότε που αποφασίζεις να γίνεις ηθοποιός;

-Ηθοποιός ήθελα να γίνω από μικρή, από το νηπιαγωγείο! Φοιτήτρια, στην Πάτρα, ήμουν σε ένα θεατρικό εργαστήρι.  Όταν τελείωσα την Σχολή, πήγα στο Παρίσι, ήθελα να μάθω Γαλλικά, οπωσδήποτε. Επέστρεψα στην Ελλάδα, και γράφτηκα στην Δραματική Σχολή  «Αρχή» της Νέλλης Καρρά (2010-2013).  Έτσι το είχα σκεφτεί, μετά την Φιλοσοφία, το Θέατρο.

-Και το τραγούδι;

-Αρχίζω από φοιτήτρια. Όταν ήμουν στην Πάτρα, έκανα τρία χρόνια μαθήματα φωνητικής. Δεν ήμουν σε κάποιο συγκρότημα, αλλά είχα φίλους που είχαν συγκροτήματα. Τότε άρχισα να γράφω και μουσική. Ήξερα μουσική, γιατί έκανα πιάνο από την παιδική μου ηλικία. Αγόρασα λοιπόν ένα midi keyboard, έβαλα προγράμματα στον υπολογιστή, είχα όλο το σύστημα, ώστε να μπορώ να συνθέτω.

-Τραγούδια ή μόνο μουσική;

-Έγραφα και στίχους. Στίχους στα αγγλικά

-Γιατί όχι στα ελληνικά;

-Καλή ερώτηση... γιατί λοιπόν;... αφού έχω καλή σχέση με την ελληνική γλώσσα. Πέρα από το πτυχίο της Φιλοσοφίας, γράφω ποιήματα από δεκαπέντε χρόνων. Εννοώ ποιήματα στα ελληνικά... Μάλλον ο στίχος στα αγγλικά, έχει να κάνει με τις επιρροές μου, με τις αγάπες μου στην μουσική...

-Έχεις επιχειρήσει να γράψεις τραγούδι στα ελληνικά;

-Όχι. Στα ελληνικά, γράφω ποιήματα, δοκίμια, σκέψεις μου, αλλά όχι τραγούδια. Τραγούδια γράφω στα αγγλικά.

-Παράξενο δεν είναι αυτό; Συμβαίνει σε πολλούς

-Ναι πράγματι... την μουσική την έχω συνδέσει με την αγγλική γλώσσα.