ΡΕΠΟΡΤΑΖ – Το Φεστιβάλ Αναιρέσεις 2020 στο Μαρούσι

Έγινε χθες (Κυριακή 12 Ιουλίου 2020) το Φεστιβάλ Αναιρέσεις 2020, που φέτος ήταν μεταφερόμενο σε αρκετούς Δήμους, με τελευταία στάση στο Μαρούσι. Διοργανωτές ήταν η νΚΑ δηλαδή η νεολαία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στο γήπεδο Σπύρος Λούης (στον εξωτερικό χώρο) συγκεντρώθηκαν κυρίως νέοι από την Πεύκη και Μαρούσι, και άλλοι από τα Β.Προάστια της Αθήνας.

Στα καλά σημεία του Φεστιβάλ καταγράφουμε την ευγένεια και φιλική διάθεση των διοργανωτών που κατόρθωσαν να δημιουργήσουν έναν  πραγματικά φιλόξενο χώρο.

Η νεανικότητα, επίσης ενίσχυε το θετικό κλίμα.

Αν θελήσουμε να πούμε και κάποια αρνητικά, αυτά θα ήταν ο μονοδιάστατος πολιτικός και πολιτιστικός λόγος.

Ο Πολιτικός λόγος

Κύριοι ομιλητές στο Φεστιβάλ, ήταν οι
Κώστας Μποτσάκης, ιατρός στον Ευαγγελισμό και Δημήτρης Αδαμόπουλος, μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της νΚΑ. Στην ομιλία τους, και οι δύο, διατύπωσαν την μονοσήμαντη άποψη ότι για όλα τα κακά στη ζωή μας (ακόμα και για τις δραματικές επιπτώσεις του κορωνοϊού) φταίει ο καπιταλισμός, αυτό δηλαδή που ήταν και το κεντρικό σύνθημα όλου του Φεστιβάλ «Οι ζωές μας είναι απαραίτητες, ο καπιταλισμός όχι». Πέραν τούτου ουδέν. Καμία αναφορά στο Μαρούσι και στην καθημερινότητα στα Βόρεια Προάστια. Καμία αναφορά ή πρόταση για τις Κοινωνικές Υπηρεσίες του Δήμου, τη Δημοτική Βιβλιοθήκη, την Πολιτιστική ζωή της πόλης, το αν χρειαζόμαστε κοινωνική συνοχή και την αλληλεγγύη της γειτονιάς, καλύτερη κυκλοφορία στους δρόμους, ΚΑΠΗ, δημιουργικά στέκια για τη νεολαία και τόσα άλλα. Αν περιμένουμε να πέσει ο καπιταλισμός για να καλυτερεύσει η ζωή μας, ζήτω που καήκαμε.

Ο Πολιτιστικός λόγος

Μονοδιάστατη ήταν και η πολιτιστική πρόταση που έφερνε το Φεστιβάλ και αυτή ήταν το χιπ χοπ. 

Το ραπ, ήταν το μόνο μουσικό ιδίωμα που ακουγόταν στον χώρο, ενώ graffiti επί ένα σχεδόν τρίωρο δημιουργούσε ο Lune, προβάλλοντας πάλι, ένα στοιχείο της κουλτούρας του χιπ χοπ. Το χιπ χοπ βεβαίως είναι πολύ αγαπητό στη σημερινή νεολαία, αλλά δεν είναι το μόνο. Ένα Φεστιβάλ, δεν πρέπει να ξεχνά και τα άλλα πολύ σημαντικά μουσικά ιδιώματα και τους άλλους εξαιρετικούς σύγχρονους έλληνες τραγουδοποιούς που αδικημένοι από τον αποκλεισμό που υφίστανται από τα ΜΜΕ, στέκονται με την οργή μιας δίκαιης διαμαρτυρίας. Ένα Φεστιβάλ, δεν πρέπει να ξεχνά επίσης, τους νέους καλλιτέχνες, όπως αυτούς που βγαίνουν κάθε χρόνο από την ΑΣΚΤ, και που βιώνουν το ρηθέν «Ένας στο Μοma (Museum of Modern Art), χιλιάδες στον (καθημερινό) αγώνα». Τι θα γίνει με όλα αυτά τα ταλαντούχα παιδιά. Να περιμένουν κι αυτά, να πέσει ο καπιταλισμός για να πάρουν ανάσα; Και μέχρι να πέσει (αν πέσει) δεν πρέπει ένα Φεστιβάλ νεολαίας να τα στηρίζει και να προβάλλει το έργο τους;

Στις 4:30 το απόγευμα, στον χώρο του Φεστιβάλ, πραγματοποιήθηκε τουρνουά μπάσκετ. 

Γύρω στις 10 το βράδυ, άρχισε το live συγκροτημάτων χιπ χοπ.

Πολύ δυνατοί οι Rash Blah (φωτο) που ήρθαν από την Πεύκη. 

Ακολουθούν άλλα στιγμιότυπα από το Φεστιβάλ...