Γιορτάζουν οι Χριστίνες, Μανώληδες (στην Κρήτη σήμερα, αλλού τη δεύτερη μέρα) και οι Χρήστοι που κακώς γράφονται με ήτα, σωστότερο είναι Χρίστοι. Στην βάφτιση δίδεται αυτούσιο το όνομα Χριστός και όχι χρηστός. Παρατονίζεται όμως, σύμφωνα με τον άγραφο κανόνα του λαού μας, να αίρεται έτσι η «ύβρη» όταν παίρνει κάποιος το όνομα του Θεού ή μιας ανώτερης αρετής.
Έτσι το Χριστός, γίνεται Χρίστος. Το Θεός, Θέος. Το Λαμπρός, Λάμπρος, το Δίκαιος, Δικαίος κλπ
Φωτο : Στην Ερμού, παραμονή Χριστουγέννων χθες στο Μαρούσι. Ξεχωριστή νότα σε κάθε πόλη δίνουν οι μουσικοί του δρόμου, που κακώς κάποιοι αστυνομικοί καμιά φορά τους ελέγχουν σαν να ήταν ύποπτοι ή ζητιάνοι. Οι μουσικοί του δρόμου είναι καλλιτεχνάρες και αλίμονο αν δεν τους βλέπαμε και αυτά τα Χριστούγεννα στο Μαρούσι.
Το σπίτι τις ημέρες αυτές, από τα Χριστούγεννα ως τα Φώτα, γίνεται εστία και φρούριο των καλύτερων ανθρώπινων αισθημάτων, φωλιά αγάπης και ζεστασιάς, που την προσμένουν με λαχτάρα όσοι ετοιμάζονται να τη ζήσουν, και με τραγική νοσταλγία όσοι είναι ξενιτεμένοι. Καλότυχος όποιος γιορτάζει τα Χριστούγεννα στο σπίτι και στον τόπο του, χωρίς να έχει τη βαριά σκιά από αγαπημένους απόντες .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου