ΣΚΟΥΠΙΔΟΣΠΙΤΑ – Τα σκοτεινά σημεία στον αστικό ιστό του Αμαρουσίου

Η Καθαριότητα σε πρώτο πλάνο στο Μαρούσι. Συμφωνούμε σε αυτό, όμως όσοι ζούνε στα σκουπίδια, δεν ενδιαφέρονται για καθαρούς δρόμους και πλατείες. Το να μιλήσεις για κανόνες υγιεινής σε κάποιον που ζει σε σκουπιδόσπιτο, είναι σαν να συμβουλεύεις κάποιον την ώρα που πνίγεται, να πλένει κάθε βράδυ τα δόντια του.Για αυτόν, πρώτο πλάνο είναι να ζήσει. 

Δυο βήματα από την πλατεία ΗΣΑΠ (κεντρικότερη πλατεία του Μαρουσιού), υπάρχει ένα από αυτά τα σπίτια. Τα παράθυρά του πάντα κλειστά. Ιστορίες φριχτές, λέγονται γι αυτό το σπίτι. Μπήκαμε με δική μας ευθύνη. Μέσα βρήκαμε σωρούς σκουπιδιών και έναν άνθρωπο, τον Θανάση.

Για τον Θανάση (φωτο), το δικαίωμα στη ζωή, είναι ενδεχόμενο και όχι αναφαίρετο.Είναι –όπως μας είπε- άνεργος, άπορος, άστεγος και στο πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ, πρώτο πλάνο που έχει, είναι να μπορέσει να ζήσει. Το σπίτι αυτό με τα σκουπίδια, είναι ένα πρόχειρο καταφύγιό του (έχει κάνει κατάληψη).

Μας είπε:

«Είμαι εδώ χωρίς ρεύμα και νερό. Μην με βλέπετε έτσι. Κάποτε ζούσα αξιοπρεπώς. Έμπλεξα σε πολλές περιπέτειες, και κατέληξα να μην έχω ούτε λεφτά ούτε σπίτι»

Ο Θανάσης με κουβάδες και δοχεία κουβαλάει νερό από την βρύση της αυλής διπλανής πολυκατοικίας. Πλένεται όπως όπως ανάμεσα στα σκουπίδια. 

«Τι μπορεί να γίνει με μένα; ...» μας ρωτάει 

Τον κοιτάξαμε μόνο. Αν είχαμε κάτι να του πούμε θα το' χαμε πει. Δεν είχαμε απάντηση όμως. 

Πρώτο πλάνο η Καθαριότητα λοιπόν. Βεβαίως αυτό το σπίτι είναι μια υγειονομική βόμβα. Να μπούμε λοιπόν με μάνικες να το καθαρίσουμε. Αλλά τον Θανάση τι θα τον κάνουμε; Πού θα τον πετάξουμε; Έχει απάντηση κανείς;